نافهٔ آهو شده است ناف از خاقانی شروانی قصیده 13

1 نافهٔ آهو شده است ناف زمین از صبا عقد دو پیکر شده است پیکر باغ از هوا

2 روح روان است آب بی‌عمل امتحان زر خلاص است خاک بی‌اثر کیمیا

3 شاخ شکوفه فشان سنقر کانند خرد هر نفسی بال و پر ریخته‌شان از قضا

4 دفتر گل را فلک کرد به شنگرف رنگ زرین شیرازه زد هر ورقی را جدا

5 بر قد لاله قمر دوخت قباهای رش خشتک نفطی نهاد بر سر چینی قبا

6 دوش نسیم سحر بر در من حلقه زد گفتم هان کیست؟ گفت : قاصدیم آشنا

7 جان مرا هدیه کرد بوی سر زلف یار از نفحات ربیع در حرکات صبا

8 گفتم ز اسرار باغ هیچ شنیدی بگوی گفت دل بلبل است در کف گل مبتلا

9 گفتم کامروز کیست تازه سخن در جهان گفت که خاقانی است بلبل باغ ثنا

10 مادح شیخ امام، عالم عامل که هست ناصر دین خدای مفتخر اولیا