1 شراب میکدهٔ من نه یادگار جم است فشردهٔ جگر من به شیشهٔ عجم است

2 چو موج می تپد آدم به جستجوی وجود هنوز تا به کمر در میانهٔ عدم است

3 بیا که مثل خلیل این طلسم در شکنیم که جز تو هر چه درین دیر دیده ام صنم است

4 اگر به سینهٔ این کائنات در نروی نگاه را به تماشا گذاشتن ستم است

5 غلط خرامی ما نیز لذتی دارد خوشم که منزل ما دور و راه خم بخم است

6 تغافلی که مرا رخصت تماشا داد تغافل است به از التفات دمبدم است

7 مرا اگرچه به بتخانه پرورش دادند چکید از لب من آنچه در دل حرم است