دو دیدهٔ من و از از کسایی مروزی دیوان اشعار 18

1 هول تاختن و کینه آختنْش مرا همی گداخته همچون کناغ و تافته تن

1 بنفشه زار بپوشید روزگار به برف درونه گشت چنار و زریر شد شنگرف

2 که برف از ابر فرود آید ، ای عجب ، هر سال از ابر من به چه معنی همی بر آید برف ؟

1 نانوردیم و خوار و این نه شگفت که بر ورد ِ خار نیست نورد

2 مردم اندر خور زمانه شده ست نرد چون شاخ گشت و شاخ چون نرد