اشکم ز دل چو شعله فروزان برآمده از کلیم غزل 550

1 اشکم ز دل چو شعله فروزان برآمده طوفانم از تنور بدینسان برآمده

2 رفتی و مضطرب ز قفایت دویده اشک چون لشکری که از پی سلطان برآمده

3 جائی بدلگشائی چشمت ندیده است تا سرمه از سواد صفاهان برآمده

4 از بسکه روزگار دنی سفله پرورست از تخم لاله خار مغیلان برآمده

5 از تیغ عمر خط تو کوتاه کی شود چون از کنار چشمه حیوان برآمده

6 معشوق خورد سال درآید بقید ضبط سروی که قد کشیده ز بستان برآمده

7 جستم بسی ز شش جهت و هفت کشورش آسودگی ز عالم امکان برآمده

8 گل گل و باده چهره سبزان هند بین در باغ حسن لاله ز ریحان برآمده

9 در آرزوی خاتم لعلت ز بس گداخت انگشتری ز دست سلیمان برآمده

10 رستائیست هر که نباشد ز شهر عشق هرچند چون کلیم ز یونان برآمده