1 دلبر من که همه مهر جمالش دارند هست چون آیت رحمت که بفالش دارند

2 این هما سایه که مرغان سپید ارواح حوصله پر زسیه دانه خالش دارند

3 پادشاهی که زر سکه او مهر ومه است نه اجیریست که خشنود بمالش دارند

4 جان فدا کرده و از شرم بضاعت خجلند تنگ دستان که تمنای وصالش دارند

5 عاشقان گشته چو موسی همه دیدار طلب کاشکی تاب تجلی جمالش دارند

6 خلق بی دیده همه چیز ببینند چو چشم گر در آیینه دل نقش خیالش دارند

7 او بمعنی ملک و صورت انسان دارد همچو ریحان که در اشکسته سفالش دارند

8 لیلی من که جهانی چو منش مجنونند خسروان حسرت شیرین مقالش دارند

9 آل رخ بر سر یرلیغ چمن زآن زده اند لاله وگل که مثال از رخ آلش دارند

10 سیف فرغانی در عشق اگرش حالی هست اهل معنی خبر از صورت حالش دارند