عاشق دلبر از جلال الدین محمد مولوی غزل 560

1 عاشق دلبر مرا شرم و حیا چرا بود چونک جمال این بود رسم وفا چرا بود

2 این همه لطف و سرکشی قسمت خلق چون شود این همه حسن و دلبری بر بت ما چرا بود

3 درد فراق من کشم ناله به نای چون رسد آتش عشق من برم چنگ دوتا چرا بود

4 لذت بی‌کرانه ایست عشق شدست نام او قاعده خود شکایتست ور نه جفا چرا بود

5 از سر ناز و غنج خود روی چنان ترش کند آن ترشی روی او روح فزا چرا بود

6 آن ترشی روی او ابرصفت همی‌شود ور نه حیات و خرمی باغ و گیا چرا بود