1 دوش چشم جانم از دیدار شه پرنور بود مطرب ما زهره و ساقی مجلس حور بود

2 با عذار ساقی فتان و چشم مست او زاهد ار بشکست توبه همچو ما معذور بود

3 تا قدح کرده حدق بهر حمیای جمال پیش از آن کاندر جهان باغ می انگور بود

4 با حریفان معربد در خرابات ازل از شراب لایزالی جان ما مخمور بود

5 ما انا نیت ز دار نیستی آویخته تا بگویندی اناالحق گفتن منصور بود

6 دلبر آنساعت که جام خمر کافوری بداد مسند دل بر فراز چشمه کافور بود

7 جان ما آئینه حق گشت و از ما شد پدید آنچنان گنجی که در کنج ازل مستور بود

8 بود در طور فنا مست تجلیها حسین پیش از آندم که حکایات کلیم و طور بود