جان و دل من فدای از ابوسعید ابوالخیر رباعی 572

1 ایدل چو فراقش رگ جان بگشودت منمای بکس خرقهٔ خون آلودت

2 می‌نال چنانکه نشنوند آوازت می‌سوز چنانکه برنیاید دودت

1 دنیا به مثل چو کوزهٔ زرین است گه آب در او تلخ و گهی شیرین است

2 تو غره مشو که عمر من چندین است کاین اسب عمل مدام زیر زین است

1 دیشب که دلم ز تاب هجران میسوخت اشکم همه در دیدهٔ گریان میسوخت

2 میسوختم آنچنانکه غیر از دل تو بر من دل کافر و مسلمان میسوخت

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما