غمم به عیش درآمیخت از نظیری نیشابوری غزل 291

1 غمم به عیش درآمیخت عشق رنگ آمیز کنون نه هست غمم کند و نی نشاطم تیز

2 دلم به بام و در یار می رود هر دم تو ای تن به زمین مانده در دلم آویز

3 دلم به غمزه جادووشی در افتادست که با جهانش سر فتنه است و رستاخیز

4 به ذوق آن که دلش مایل وفا گردد لبالب است دهانم ز حرف مهرانگیز

5 عروس، بی نسب آید به حجله داماد قرار مهر گرانست اگرچه نیست جهیز

6 نویسم ار به صبا نامه می دود بلقیس حریف جام جمم از که می کنم پرهیز

7 اگرچه شحنه ز مریخ تندخوی ترست به ساز زهره خورد می «نظیری » شب خیز