گردن افراشته‌ام بر فلک از طالع خویش
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 گردن افراشته‌ام بر فلک از طالع خویش کاین منم با تو گرفته ره صحرا در پیش
2 عمرها بوده‌ام اندر طلبت چاره کنان سال‌ها گشته‌ام از دست تو دستان اندیش
3 پایم امروز فرورفت به گنجینه کام کامم امروز برآمد به مراد دل خویش
4 چون میسر شدی ای در ز دریا برتر چون به دست آمدی ای لقمه از حوصله بیش
5 افسر خاقان وان گاه سر خاک آلود خیمه سلطان وان گاه فضای درویش
6 سعدی ار نوش وصال تو بیابد چه عجب سال‌ها خورده ز زنبور سخن‌های تو نیش
دیدگاه‌ها **