1 زبن سجدهٔ خود دار تفاخر چه فروشم در راه تو افتاده سرم لیک به دوشم

2 چون موج‌گهر پای من و دامن حیرت سعی طلبی بود که‌ کرد آبله پوشم

3 تغییر خیالی دهم و بگذرم از خویش بر رنگ سواد است جنون تازی هوشم

4 خرسندی اوهام ز اسرار چه فهمد آنسوی یقین مژده رسانده‌ست سروشم

5 مجبور ترددکدهٔ وهم چه سازد روزی دو نفس بال فشان است به‌گوشم

6 چیزی ز من و ما بنمایم چه توان‌ کرد گرم است دکان آینه داری بفروشم

7 زبن بزم به جز زحمت عبرت چه ‌کشد کس طنبور تقاضای همین مالش گوشم

8 چون دیدهٔ آهو رمی افروخت چراغم کز دامن صحرا نتوان کرد خموشم

9 دور است به مژگان بلند تو رسیدن من سرمه نگشتم چه‌کنم‌گر نخروشم

10 بیدل چو خم می چقدر دل به هم آید تا من به ‌گداز آیم و با خویش بجوشم