نوای من چو ز صد پرده بر یک آهنگ از قدسی مشهدی غزل 82

1 نوای من چو ز صد پرده بر یک آهنگ است چه شد که غنچه صد برگ او به صد رنگ است

2 ز کودکان نکند مرغ روح مجنون رم هنوز در دل دیوانه حسرت سنگ است

3 ازآن چو شعله به یکبار در گرفته دلم که تا به گردن شمع از فسردگی ننگ است

4 صدای تیشه فرهاد بزم شیرین را به از ترانه داوود و نغمه چنگ است

5 به آب دیده چنان رنگ داده خون دلم که خون دل به کفت چون حنای بی‌رنگ است

6 اگر غلط نکنم گوش سوی من دارد که پیک ناله‌ام امروز سیر آهنگ است

7 چنان ز نسبت زلفت به شام تیره خوشم که نور صبح بر آیینه دلم زنگ است

8 به بلبلان چمن ناز اگر کند شاید صبا که دامن برگ گلیش در چنگ است

9 پی فریب تو قدسی به جلوه حاجت نیست کرشمه نگهش را هزار نیرنگ است