1 نگار من چو ز من صلح دید و جنگ ندید حدیث جنگ به یک سو نهاد و صلح گزید

2 عتابها ز پس افکند و صلح پیش آورد حدیث حاسد نشنید و زان من بشنید

3 چو من فراز کشیدم بخویشتن لب او دل حسود ز غم خویشتن فراز کشید

4 به وقت جنگ عتاب و خروش و زاری بود کنون چه باید رودو سرود و سرخ نبید

5 در نشاط و در لهو باز باید کرد که این دو بندگران را به دست اوست کلید

6 به کام خویش رسد از دل من آن بت روی چنانکه زو دل غمگین من به کام رسید