نسیم صبحدم آمد به گلشن
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 نسیم صبحدم آمد به گلشن به چشمش گلش آمد همچو گلخن
2 گل از بلبل بکلی دست شسته دریده پیرهن در خون نشسته
3 هزاران خار در پا دست در گل فراق بلبلش بنشسته در دل
4 چو سرو اندر چمن افتان و خیزان به زاری زار می‌گفت ای عزیزان
5 به هم خوش بود ما را در گلستان حسد بردند بر ما جمله مرغان
6 حسودان را به جز کوری مبادا میان همدمان دوری مبادا
7 همینش کار باشد چرخ گردان که دوری افکند با دوستداران
ادامه توضیحات شاعر