ماه من هرگه کشاید طره لبلاب از طغرل احراری غزل 5

1 ماه من هرگه کشاید طره لبلاب را می‌برد از جعد هر زن گوش آب و تاب را

2 افکند از رتبه از رخ افکند جلباب را درد انوار جمالش صافی مهتاب را

3 مصحف رویش که باشد از خط ریحان صنع کاتب قدرت کجا ماند غلط اعراب را؟!

4 در غمش کلک دبیر قلب من خط می‌زند از تپیدن اضطراب نسخه سیماب را!

5 می‌دواند ز اشک خونین هر زمان رود دلم بی‌ابا بر روی من این طفل بی‌آداب را!

6 در چمن از طرز رفتارش چه می‌پرسی ز من کز خرامش پای در زنجیر باشد آب را!

7 فرق بسیار است بین ما و زاهد در سجود کی برابر می‌کنم با ابرویش محراب را؟!

8 کوه کن می‌کن به ناخن کوه تن را از غمش نغمه دیگر بود آهنگ این مضراب را

9 از هجوم اشک خود هر لحظه می‌ترسم کز آن خاک این صحرا به سنگ آرد سر سیلاب را

10 روز و شب طغرل نوید انتظار مقدمش می‌برد از چشم حیرانم چو مخمل خواب را