ماه من از جامه خواب از بابافغانی شیرازی غزل 274

1 ماه من از جامه خواب مهر سر بر می‌کند خلعت مخموری خورشید در بر می‌کند

2 یار جایی تا کمر در زر نهان چون آفتاب عاشق بیچاره جایی خاک بر سر می‌کند

3 خاک مرد از کیمیای عشق زر گردد ولی پادشاه من کجا نظاره در زر می‌کند

4 دل ز شوق دانهٔ زنجیر، بهر گردنش یاد خاک بوتهٔ دکان زرگر می‌کند

5 دل که از طور محبت رفت بر معراج عشق قدر خویش از آفتاب و ماه برتر می‌کند

6 او که در هر گوشه‌ای دارد فغانی صد همای کی به عزلت خانه‌اش یک بار سر برمی‌کند