جانم در آویخت با از اقبال لاهوری زبور عجم 52

1 جانم در آویخت با روزگاران جوی است نالان در کوهساران

2 پیدا ستیزد پنهان ستیزد ناپایداری با پایداران

3 این کوه و صحرا این دشت و دریا نی راز داران نی غمگساران

4 بیگانهٔ شوق بیگانهٔ شوق این جویباران این آبشاران

5 فریاد بی سوز فریاد بی سوز بانگ هزاران در شاخساران

6 داغی که سوزد در سینهٔ من آن داغ کم سوخت در لاله زاران

7 محفل ندارد ساقی ندارد تلخی که سازد با بیقراران