شادیم از دلی که شکستن از اسیر شهرستانی غزل 318

1 شادیم از دلی که شکستن عیار اوست داریم عالمی که خرابی حصار اوست

2 خالی ز رنگ و بوی گلستان عشق نیست هستی و نیستی که خزان و بهار اوست

3 عالم خراب فتنه یک جلوه بیش نیست هر کس که هست چشم به راه غبار اوست

4 نور چراغ دیده دیر و حرم یکی است گر پرتو از دو خانه دهد روی کار اوست

5 رونق فزای حسن بود عشق خاکسار شادیم از اینکه خواری ما اعتبار اوست

6 می گوید از زبان که گذشتم ز یار اسیر تا در دلش چه می گذرد کار و بار اوست