یاور از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2485

1 یاور من تویی بکن بهر خدای یاریی نیست تو را ضعیفتر از دل من شکاریی

2 نای برای من کند در شب و روز ناله‌ای چنگ برای من کند با غم و سوز زاریی

3 کی بفشاردی مرا دست غمی و غصه‌ای گر تو مرا به عاطفت در بر خود فشاریی

4 دیده همچو ابر من اشک روان نباردی گر تو ز ابر مرحمت بر سر من بباریی

5 دست دراز کردمی‌گوش فلک گرفتمی گر سر زلف خویش را تو به کفم سپاریی

6 از سر ماه من کله بستدمی ربودمی گر تو شبی به لطف خود خوش سر من بخاریی

7 حق حقوق سابقت حق نیاز عاشقت حق زروع جان من کش تو کنی بهاریی

8 حق نسیم بوی تو کان رسدم ز کوی تو حق شعاع روی تو کو کندم نهاریی

9 تا که نثار کرده‌ای از گل وصل بر سرم بر کف پای کوششم خار نکرد خاریی

10 دارد از تو جزو و کل خرمیی و شادیی وز رخ تو درخت گل خجلت و شرمساریی

11 ای لب من خموش کن سوی اصول گوش کن تا کند او به نطق خود نادره غمگساریی