یارب دل تیره ام منور از فضولی بغدادی رباعی 91

1 نهان می‌سوخت چون شمع آتش دل رشتهٔ جان را زبان حالم آخر کرد روشن سوز پنهان را

2 ز رشک آن که دامن روی بر پای تو می‌مالد به دامن می‌رسانم متصل چاک گریبان را

1 ای دل کدام قوم بملکی در آمده کان قوم را همیشه نتیجه سر آمده

2 گه مرده گاه زنده شده هر یکی ازان هر دم چو اهل سحر برنگی بر آمده

1 جانم در آن آرزوی وصال محمد است چشمم در انتظار جمال محمد است

2 قدم خمیده چون فلک از جور دور نیست از شوق روی ماه مثال محمد است