دلم را نور رحمت از وداع از نظیری نیشابوری غزل 228

1 دلم را نور رحمت از وداع جان فرو گیرد شهادت خانه ام را پرتو ایمان فرو گیرد

2 دل پرحسرتی دارم که هر سو چشم بگشایم سرشک حسرتم از دیده تا دامان فرو گیرد

3 ز بس ساید به هم در کیش طاقت ناوک آهم خراش سینه ام را سونش پیکان فرو گیرد

4 ز خرسندی مدان گر بی تو بر بستر نهم پهلو سرم را اضطراب از زانوی حرمان فرو گیرد

5 در آن ساعت که آهم گرد راه از چهره افشاند جراحت های اهل درد را درمان فرو گیرد

6 به حسرت می سپارم جان، ببند از گریه چشمم را که گر اشکی بیفتد دهر را طوفان فرو گیرد

7 اگر آید بجز یاد تو در خاطر «نظیری » را ز دل تا بگذراند صد رهش نسیان فرو گیرد