1 دل من ار بغمت خوشتر از زبان تو نیست ز روی تنگی باری کم از دهان تو نیست

2 تنم چو موی شد از عشق و خرّمم آری که هیچ فرق میان من و میان تو نیست

3 بگیر یک ره و سخنم بخویشتن درکش که چفته قامتم آخر کم از کمان تو نیست

4 ببوسه یی دهنم خوش کن و بده کامم که هست سودرهی و در آن زیان تو نیست

5 شعاع خورشید ارچند خار دیده نهد هزار چون او یک گل ز گلستان تو نیست

6 قد بلند و رخ خوب سرو و گل را هست و لیک هیچ دور احسن و لطف آن تو نیست

7 دلم ببردی و شاید که گر همه جانست مرا دریغ از آن چشم ناتوان تو نیست

8 دلا، دلم ز تو بگرفت زانکه در عالم اسیر عشق بسی اندوکس بسان تو نیست

9 ز من چه پرسی چندین که یار کیست فلان؟ چو روشنست ترا این قدر که آن تو نیست