دل من کنعانست و چاه سینۀ زندانش از نیر تبریزی غزل 97

1 بازم از این واقعۀ دشت بلا یاد آمد خرمن صبر و ثباتم همه بر باد آمد

2 در شگفتم ز چه در هم نشد اجزای وجود زان همه ضعف که بر علّت ایجاد آمد

1 زعفر آمد با سپاه بیعدد از گروه جنیان بهر مدد

2 گفت شاها بهر یاری آمدم نی که بهر حق گذاری آمدم

1 شد فرشته باد بر مرکز نوان که فرشته آب شد سویش روان

2 گفت کای در بحر موسی را دلیل سوی تو آورده ام صد رود نیل