دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست
2 که شنیدی که در این بزم دمی خوش بنشست که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست
3 شمع اگر زان لب خندان به زبان لافی زد پیش عشاق تو شب‌ها به غرامت برخاست
4 در چمن باد بهاری ز کنار گل و سرو به هواداری آن عارض و قامت برخاست
5 مست بگذشتی و از خلوتیان ملکوت به تماشای تو آشوب قیامت برخاست
6 پیش رفتار تو پا برنگرفت از خجلت سرو سرکش که به ناز از قد و قامت برخاست
7 حافظ این خرقه بینداز مگر جان ببری کاتش از خرقه سالوس و کرامت برخاست
معنی شعر:
دنیا بسیار فریبنده است . سعی کن به آن دل نبندی چرا که دنیا به کسی وفا نکرده است. همیشه راه اخلاص و درستی را طی کن. از افراد دورو و چرب زبان سالوس کار دوری کن تا مورد ملامت دیگران قرار نگیری.