شادی و غمم به قدر هم بایستی از سحاب اصفهانی رباعی 39

1 کاش اکنون که به کوی تو بود منزل من بود بر پای من این بند که دارد دل من

2 از پی رنجش ساعد به شهیدان ستم دعوی آن است که در حشر کند قاتل من

1 جز دام توام شکر که جای دگری نیست ور هست مرا جای دگر بال و پری نیست

2 می نوش چه اندیشه ات از رنج خمار است آن عیش کدام است که بی دردسری نیست

1 ای ذات تو افتخار دنیا نازان به تو امهات و آبا

2 عنوان کتاب آفرینش از نام تو یافته است طغرا