دست و دل تنگ و جهان تنگ خدایا چکنم از کلیم غزل 431

1 دست و دل تنگ و جهان تنگ خدایا چکنم من و یک حوصله تنگ باینها چکنم

2 سنگ بر سینه زنم شیشه دل می شکند نزنم شوق چنین کرده تقاضا چکنم

3 در ره عشق اگر بار علایق همه را بفکنم، با گهر آبله پا چکنم

4 ماتم بال و پر ریخته ام بس باشد خویش را تنگ دل از دیدن صحرا چکنم

5 درد بیدردی چون باز دوا می طلبد دردهای کهن خویش مداوا چکنم

6 منکه چون گرد بهر جا که نشینم خوارم جنگ با صدرنشینان بسر جا چکنم

7 گله از چرخ بود تیر فکندن به سپهر چون بجائی نرسد شکوه بیجا چکنم

8 خار بی گل شده هر جا گل بی خاری بود گر نبندم ز جهان چشم تماشا چکنم

9 کنج تنهائیم از گور درش بسته ترست عزلتم گر ندهد شهرت عنقا چکنم

10 سر و برگ جدلم نیست چو با خلق کلیم نکنم گر ببد و نیک مدارا چکنم