1 آمد، چو دو نیمه برفت از شب آن ساده بناگوش سیم غبغب

2 با چهرهٔ روشن چو تافته روز با طرهٔ تاری چو قیرگون شب

1 ز شعر قدر و بها یافتند اگر شعرا منم که شعر ز من یافته‌است قدر و بها

2 به پیش نادان گر قدر من بود پنهان به پیش دانا باشد مقام من پیدا

1 سرچشمهٔ «‌فین‌» بین که در آن آب روانست نه آب روانست که جان است و روان است

2 گویی بشمر موج زند گوهر سیال یا آن که به هر جدول‌، سیماب روانست