شوخ آهو چشم من چون روی در از فیض کاشانی غزل 345

1 شوخ آهو چشم من چون روی در صحرا کند بهر صید از تیر مژگان رخنه در دلها کند

2 تیر آن ابرو کمان هرگز نمی‌گردد خطا هر کرا گردد دچار اندر دل او جا کند

3 افکند تیری ز مژگان جانب نظارگان تا برای عشق خود در هر دلی جا وا کند

4 تا نبگریزد شکار از دام او، چون صید کرد هر دلی را حلقهٔ از زلف خود بر پا کند

5 عکس صیادان که صید خویش را از پی روند صیدش از پی میرود تا شایدش پروا کند

6 عشق چون در دل کند جا پادشاه دل شود چون غلامان عقل را در پیش خود برپا کند

7 هر چه خواهد میکند در کشور دل شاه عشق عقل را کو زهرهٔ تا حجتی القا کند

8 عشق صیادست و دلهای خلایق صید او عقلهای ما اسیرش تا چها با ما کند

9 عشق معشوقست و معشوقست عشق ای عاشقان کو کسی تا این سخن در خاطر او جا کند

10 فیض بس کن زین سخنها ترسم ارشوری کنی شعر خامت در میان پختگان رسوا کند