زورم به یک اشاره ابرو نمی‌رسد از قدسی مشهدی غزل 237

1 زورم به یک اشاره ابرو نمی‌رسد هرگز به ناتوانی من مو نمی‌رسد

2 قمری فکنده طوق به تقلید در گلو چون گردنش به حلقه گیسو نمی‌رسد

3 انصاف بین که پای به دامن کشیده‌ام با جامه‌ای که تا سر زانو نمی‌رسد

4 لب‌تشنگان ناز، تسلی نمی‌شوند تا چین زلف یار به ابرو نمی‌رسد

5 ازچشم تو که دیده بد دور باد ازو غیر از نگاه دور به آهو نمی‌رسد

6 زلفت به بردن دلم اعجاز می‌کند نوبت بدان دو نرگس جادو نمی‌رسد

7 دل گوشه‌گیر موی تو گردید از ازل چون گوشه‌ای بدان خم گیسو نمی‌رسد

8 دل در میان گرفته سر زلف یار را ای شانه دور شو به تو یک مو نمی‌رسد

9 قدسی چو تیغ آه ضعیفان شود بلند کس را سخن ز قوت بازو نمی‌رسد