سینه پر آتشم چو میغ از از خاقانی شروانی غزل 295

1 سینه پر آتشم چو میغ از تو چهرهٔ پر گوهرم چو تیغ از تو

2 روز عمرم بدی که چون حاصلی نیست جز دریغ از تو

3 ماتم عمر رفته خواهم داشت زان سیه جامه‌ام چو میغ از تو

4 رصد عشق تو جهان بگرفت چون تمنا کنم دریغ از تو

5 وه چه سنگی که خون خاقانی ریختی نامده دریغ از تو