دوزم شکاف سینه چو از ابوالحسن فراهانی غزل 27

1 دوزم شکاف سینه چو دل جلوه گاه کرد خود هم به روز رشک نیارم نگاه کرد

2 دل خو به آه کرده بنوعی که روز وصل هرچند خواست در دلی گوید آه کرد

3 ای برق آه، تیرگی از روز ما مبر روزیست این که چشم سیاهش سیاه کرد

4 مردم در آرزویت و ترسم که روز حشر باید زبیم خوی تو ضبط نگاه کرد

5 گفتم نظر به بندم و از گریه بس کنم از چاک های سینه خونابه راه کرد