1 به جائی رسید عشق که بر جای جان نشست سلامت کرانه کرد، خود اندر میان نشست

2 برآمد سپاه عشق به میدان دل گذشت درآمد خیال دوست در ایوان جان نشست

1 طبعِ تو دم‌ساز نیست عاشقِ دل‌سوز را خویِ تو یاری‌گر است یارِ بدآموز را

2 دست‌خوشِ تو من‌ام دستِ جفا برگشای بر دلِ من برگمار تیرِ جگردوز را

1 عشاق به جز یار سر انداز نخواهند خوبان به جز از عاشق جان‌باز نخواهند

2 تا عشق بود عقل روا نیست که مردان در مملکت عاشقی انباز نخواهند