روزم فرو شد از غم، از خاقانی شروانی قصیده 146

1 روزم فرو شد از غم، هم غم‌خواری ندارم رازم برآمداز دل، هم دلبری ندارم

2 هر مجلسی و شمعی من تابشی نبینم هر منزلی و ماهی من اختری ندارم

3 غواص بحر عشقم، بر ساحل تمنی چندین صدف گشادم، هم گوهری ندارم

4 امید را به جز غم سرمایه‌ای نبینم خورشید را به جز دل نیلوفری ندارم

5 زر زر کنند یاران، من جو جوم که در کف جز جان جوی نبینم جز رخ زری ندارم

6 از هر که داد خواهم بیداد بینم آوخ برجور خوش کنم دل چون داوری ندارم

7 بر دشمنان نهم دل چون دوستان نبینم با بدتری بسازم چون بهتری ندارم

8 ریحان هر سفالی بی‌کژدمی نبینم جلاب هر طبیبی بی‌نشتری ندارم

9 خاقانی غریبم، در تنگنای شروان دارم هزار انده و انده بری ندارم

10 یاران چو کید قاطع بر دفع کید ایشان جز پهلوان ایران یاری‌گری ندارم