روزم به نیابت شب آمد از خاقانی شروانی غزل 158

1 هر که در عاشقی قدم نزده است بر دل از خون دیده نم نزده است

2 او چه داند که چیست حالت عشق که بر او عشق، تیر غم نزده است

1 زان زلف مشک رنگ نسیمی به ما فرست یک موی سر به مهر به دست صبا فرست

2 زان لب که تا ابد مدد جان ما ازوست نوشی به عاریت ده و بوسی عطا فرست

1 سر نیست کز تو بر سر خنجر نمی‌شود تا سر نمی‌شود غمت از سر نمی‌شود

2 از شست عشق نو نپرد هیچ ناوکی کان با قضای چرخ برابر نمی‌شود