یار من خسرو خوبان ولبش شیرینست از سیف فرغانی غزل 86

1 یار من خسرو خوبان ولبش شیرینست خبرش نیست که فرهاد وی این مسکینست

2 نکنم رو ترش ار تیز شود کز لب او سخن تلخ چو جان در دل من شیرینست

3 دید خورشید رخش وز سر انصاف بماه گفت من سایه او بودم وخورشید اینست

4 با رخ او که در او صورت خود نتوان دید هرکه در آینه یی می نگرد خود بینست

5 پای در بستر راحت نکنم وز غم او شب نخسبم که مرا درد سر از بالینست

6 خار مهرش چو برآورد سر از پای کسی رویش از خون جگر چون رخ گل رنگینست

7 دلستان تر نبود از شکن طره او آن خم وتاب که در گیسوی حورالعینست

8 در ره عشق که از هر دوجهانست برون دنیی ای دوست زمن رفت وسخن دردینست

9 گر کسی ماه ندیدست که خندید آنست ورکسی سرو ندیدست که رفتست اینست

10 سیف فرغانی تا ازتو سخن می گوید مرغ روح از سخنش طوطی شکر چینست