1 مصطفی کو بود دل جان را ز قدر منبری بنهاد حسان را ز قدر

2 بر سر منبر فرستادش پگاه تا ادا میکرد شعر آنجایگاه

3 گه ثنا گفتیش گه آراستی گاه از وی قطعهٔ درخواستی

4 بنگرید ای منکران بیوفا تا کرا بنهاد منبر مصطفی

5 گفت حسان را ز احسان و کرم هست جبریل امین با تو بهم

6 خواجهٔ دنیا و دین شمع کرام خواند ایشان را امیران کلام

7 شعر را جاوید چون نبود مزید اصدق قول عرب قول لبید

8 مصطفی گفتست شعر نامدار چون سخنهای دگر دارد شمار

9 زشت او زشت و نکوی اونکوست زشت دشمن دار نیکو دار دوست

10 از ابوبکر وعمر هم شعر خواست اشعر از هر دو علی مرتضا است

11 نظم حسانی و اشعار حسن هست منقول از حسین و از حسن

12 شافعی را شعر هم بسیار هست وز امامان دگر اشعار هست

13 شعر اگر حکمت بود طاعت بود قیمتش هر روز و هر ساعت بود

14 شعر بر حکمت پناهی یافتست کوبه یؤتی الحکمه راهی یافتست

15 شعر مدح و هزل گفتن هیچ نیست شعر حکمت به که در وی پیچ نیست