مسلمان تا بساحل آرمید است از لاهوری ارمغان حجاز 143

1 دلا نارائی پروانه تا کی نگیری شیوهٔ مردانه تا کی

2 یکی خود را به سوز خویشتن سوز طواف آتش بیگانه تا کی

1 دلت می لرزد از اندیشهٔ مرگ ز بیمش زرد مانند زریری

2 به خود باز آ خودی را پخته تر گیر اگر گیری ، پس از مردن نمیری

1 ز پیش من جهان رنگ و بو رفت زمین و آسمان و چار سو رفت

2 تو رفتی ای دل از هنگامهٔ او و یا از خلوت آباد تو او رفت

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران