1 مغنی بدان جرهٔ جان نواز بر آهنگ ما نالهٔ نو بساز

2 که گشتیم چون بلبل از ناله مست بدان ناله زین ناله دانیم رست

3 چو هرمس بدین ژرف دریا رسید رهی دید کزوی رهائی ندید

4 فرو رفت و گفت آفرین بر کسی که کالای کشتی ندارد بسی

5 چه باید گرانباریی ساختن که باید به دریا در انداختن

6 جهان خانه وحش بود از نخست در او بانوا هر گیاهی که رست

7 ز کوه گران تا به دریای ژرف چه و بام او شد به باران و برف

8 چو شد آهوی گور آدم پدید گریزنده شد گور و آهو رمید

9 من آن وحشی آهو کز دست زور به پای خودم رفت باید به گور

10 درین ره پناه خود از هیچ‌کس نسازم جز از پاک یزدان و بس

11 شما نیز چون عزم راه آورید به پاکیزه یزدان پناه آورید

12 درین گفتنش خواب خوش باز برد سخن را چه خسبانم او نیز مرد