گل می دمد ز شاخ و وزد باد از حکیم سبزواری غزل 99

1 گل می دمد ز شاخ و وزد باد نوبهار ساقی تفقدی کن و جامی ز می بیار

2 در کشتزار حسن رخش سبزه میدمد رخش نظر بر آن بتفرج بسبزه زار

3 یک صفحه از صحیفهٔ حسنت بود بهشت در باب شرح وصل تو فصلی است نوبهار

4 دریای خون بسینهٔ ما موج میزند منعم مکن ز گریه که نبود باختیار

5 محرم نبود مردم چشمم به روز وصل شد دیده دجله ها که رود غیر برکنار

6 از سرّ آن دهان همه اسرار شد و جود زان سبزه زار خط بشد این خطه سبزوار