مویت رها مکن که چنین بر از سعدی شیرازی غزل 158

1 مویت رها مکن که چنین بر هم اوفتد کآشوب حسن روی تو در عالم اوفتد

2 گر در خیال خلق پری وار بگذری فریاد در نهاد بنی آدم اوفتد

3 افتاده تو شد دلم ای دوست دست گیر در پای مفکنش که چنین دل کم اوفتد

4 در رویت آن که تیغ نظر می‌کشد به جهل مانند من به تیر بلا محکم اوفتد

5 مشکن دلم که حقه راز نهان توست ترسم که راز در کف نامحرم اوفتد

6 وقتست اگر بیایی و لب بر لبم نهی چندم به جست و جوی تو دم بر دم اوفتد

7 سعدی صبور باش بر این ریش دردناک باشد که اتفاق یکی مرهم اوفتد