غالب غم روزگار و بارش نکشد از غالب دهلوی رباعی 41

1 گل را به جرم عربده رنگ و بو گرفت راه سخن به عاشق آزرم جو گرفت

2 لطف خدای ذوق نشاطش نمی دهد کافر دلی که با ستم دوست خو گرفت

1 لعل تو خسته اثر التماس کیست؟ بخت من از تو شکوه گزار سپاس کیست؟

2 گیرم ز داغ عشق تو طرفی نبست دل اینم نه بس بود که جگر روشناس کیست؟

1 به گیتی شد عیان از شیوه عجز اضطرار ما ز پشت دست ما باشد قماش روی کار ما

2 به بیم افگنده می را چاره رنج خمار ما قدح بر خویش می لرزد ز دست رعشه دار ما