موسی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 162

1 موسی آمد در مناجات آن سحر کای خدا ایمان ازو مستان مبر

2 پادشاهی کن برو بخشا که او سهو کرد و خیره‌رویی و غلو

3 گفتمش این علم نه درخورد تست دفع پندارید گفتم را و سست

4 دست را بر اژدها آنکس زند که عصا را دستش اژدرها کند

5 سر غیب آن را سزد آموختن که ز گفتن لب تواند دوختن

6 درخور دریا نشد جز مرغ آب فهم کن والله اعلم بالصواب

7 او به دریا رفت و مرغ‌آبی نبود گشت غرقه دست گیرش ای ودود