بیش مکن همچنان از جلال الدین محمد مولوی غزل 2069

1 من چوب گرفتم به کفم عود آمد من بد کردم بدیم مسعود آمد

2 گوید که در صفر سفر نیکو نیست کردم سفر و مرا چنین سود آمد

1 وحی آمد سوی موسی از خدا بندهٔ ما را ز ما کردی جدا

2 تو برای وصل کردن آمدی یا برای فصل کردن آمدی

1 حلقهٔ آن صوفیان مستفید چونک در وجد و طرب آخر رسید

2 خوان بیاوردند بهر میهمان از بهیمه یاد آورد آن زمان

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو