محمد کایت نورست رویش از امیرخسرو دهلوی مثنوی 67

1 محمد کایت نورست رویش سواد روشن و اللیل، مویش

2 گرامی نازنین حضرت پاک کزو نازند هم انجم هم افلاک

3 چو نور پاکش اول مشعل افروخت مه و خورشید شمع خویش از آن سوخت

4 هم از معشوق و عاشق نیست تمییز محب صانع و محبوب او نیز

5 به قلب عرش گشته مسند آر ای به عرش قلب رایت کرده بر پای

6 بشر دری دریای وجودش جهان یک قطره از باران جودش

7 زهی امی، نظر بر لوح بازش قلم سر گشته در سودای رازش

8 حریم الله ز محمودی مقامش ید الله دستگاه احترامش

9 گهی همخوان مسکینان به قوتی گهی مهمان بغار عنکبوتی

10 به عون امت مسکین و محتاج شفاعت را به بالا کرده معراج