مبین به عارض آن سبز گندمین از قصاب کاشانی غزل 94

1 مبین به عارض آن سبز گندمین گستاخ مشو به خرمن فردوس خوشه‌چین گستاخ

2 غبار هستی افتاده عزیزان است ز روی کبر منه پای بر زمین گستاخ

3 تلاش وصل نمودن کمال بی‌ادبی است مباش ای دل بی‌تاب این‌چنین گستاخ

4 برابر است به کیخسروی روی زمین به آستانه این در منه جبین گستاخ

5 غلامی‌اش نبود کار هر کسی قصاب چرا تو کنده‌ای (العبد) در نگین گستاخ