مشکن صنما عهد که از امیر معزی نیشابوری غزل 32

1 باغ شد از ابر پر ز لؤلؤ لالا راغ شد از باد پر ز عنبر سارا

2 شد به هوا درگسسته رشتهٔ گوهر شد به زمین برگشاده اَزهَر دیبا

1 با من امروز آن شکر لب را زبانی دیگرست وز لطافت بر زبان او نشانی دیگرست

2 نوبرم هر روز داد از بوستان مهر خویش نوبری کامروز داد از بوستانی دیگرست

1 تا هست جهان دولت سلطان جهان است وز دولت او امن زمین است و زمان است

2 عدلش سبب ایمنی خُرد و بزرگ است جودش سبب زندگی پیر و جوان است