رحم ای خدای دادگر کردی از عارف قزوینی تصنیف 30

1 بلای هجر تو تنها همان برای منست چه جرم رفت که یکعمر این جزای منست

2 من این که قیمت وصل تو را ندانستم فراق آنچه بمن میکند سزای منست

1 پیام دوشم از پیر می فروش آمد بنوش باده که یک ملتی بهوش آمد

2 هزار پرده ز ایران درید استبداد هزار شکر که مشروطه پرده پوش آمد

به نوشتهٔ عارف در دیوانش، این تصنیف سال ۱۳۲۶ ه. ق پس از مرگ شیدا در «ورود فاتحین ملت به طهران» ساخته شده است. موسی خان معروفی هم بعداً تنظیمی از این اثر صورت داد که کمابیش مبنای اجراهای بعدی قرار گرفت. ,

2 ای امان از فراقت، امان مُردم از اشتیاقت، امان