مر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 375

1 مر عاشق را ز ره چه بیمست چون همره عاشق آن قدیمست

2 از رفتن جان چه خوف باشد او را که خدای جان ندیمست

3 اندر سفرست لیک چون مه در طلعت خوب خود مقیمست

4 کی منتظر نسیم باشد آن کس که سبکتر از نسیمست

5 عشق و عاشق یکی‌ست ای جان تا ظن نبری که آن دو نیمست

6 چون گشت درست عشق عاشق هم منعم خویش و هم نعیمست

7 او در طلب چنین درستی در پیش سهیل چون ادیمست

8 چون رفت در این طلب به دریا دری‌ست اگر چه او یتیمست

9 ای دیده کرم ز شمس تبریز مر حاتم را مگو کریمست