ملوکیت سراپا از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 79

1 دل بیباک را ضرغام رنگ است دل ترسنده را آهو پلنگ است

2 اگر بیمی نداری بحر صحراست اگر ترسی بهر موجش نهنگ است

1 پیکر هستی ز آثار خودی است هر چه می بینی ز اسرار خودی است

2 خویشتن را چون خودی بیدار کرد آشکارا عالم پندار کرد

1 ز پیوند تن و جانم چه پرسی به دام چند و چون در می نیایم

2 دم آشفته ام در پیچ و تابم چو از آغوش نی خیزم نوایم

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران