پیری مگو مرا ز جوانی پدید شد از واعظ قزوینی دیوان اشعار 150

1 از زبان کلک نقاشان، شنیدم بارها بی زبان نرم، کی صورت پذیرد کارها؟

2 سفله عالیشان، ز منصبهای عالی کی شود؟ کی فزاید قدر خار از رفعت دیوارها

1 خامه بیجا میکند، عرض شکست حال ما هر شکنج نامه سطری باشد از احوال ما

2 گرچه پیشاییش ما را نیست دود مشعلی نیست دود آه مظلومی هم از دنبال ما

1 به نرمی می‌توان تسخیر کردن خصم سرکش را به آب آهن برون می‌آورد از سنگ آتش را

2 تلاش همدمی با تیره‌روزان میمنت دارد که طول عمر بخشد الفت خاکستر آتش را